Op vraag van het voltallige bestuur heb ik geprobeerd een “kort” verslag over mijn eerste triatlon neer te pennen. Maar den dolfijn uit Evergem is geen waterrat en ook geen auteur. (en daarom dat het effe op zich heeft laten wachten: waarvoor mijn excuses)
Over de “road to” gaan we niet te veel schrijven, maar toch enkele woorden:
Gevoetbald tot einde mijn 20-er jaren, daarna over gegaan op lopen van 5 km tot 2 marathons, die beide geen voldoening gaven. Daardoor overgestapt op duatlon. Van 2019 tot 2021 wegens medische redenen op sportief non-actief gestaan. 2022 terug gestart met sporten (duathlon) en ambitieuzer dan ooit. (jammer genoeg wegens hamstring blessure viel grootste gedeelte van jaar in’t water)
Dus: Na een moeilijk 2022 en omdat ik meer en meer naar triatlon aangetrokken werd en nieuwe uitdagingen nodig had besliste ik rond oktober om aan 1/2 Stromar Triatlon te Lievegem deel te nemen. Wel 1 heel grote uitdaging: zwemmen.
En of het moeizaam ging, moet je maar aan iedereen vragen die mij bezig zag, aan mijn huisgenoten die mijn gezaag moeten aanhoren, …
Elke vooruitgang werd een overwinning 🙂 eerste 100m, 500m met pb, … om uiteindelijk op 29/4 1km aan 1 stuk te zwemmen. (1 km in zwembad is natuurlijk geen 1.9km in openwater).
Zwembad zwemmen zwemmen is 1 ding, open water is nog iets anders (heb ik mogen/moeten ervaren). Gelukkig ben ik nog de vrijdag voor de wedstrijd samen met Aäron openwater gaan ontdekken en ‘t was toch effe wennen. Eerst de koude :-), daarna opnieuw effe leren uitademen onder water en dan gewoon het eindeloze 🙂 100m zwemmen leek uren te duren en voelde aan als 1km (dat beloofde voor zondag).
Dag van de Wedstrijd
Uurtje vroeger aangekomen zodat ik zeker parkeerplaats had, rustig kon toeleven naar de start en ook bro.go nog effe kon helpen met fietsparcours af te zetten. De clubleden kwamen een voor een aan, waardoor we stress/spanning nog effe van ons konden afduwen. 20min voor start kwam dan mijn zoon Lode aan, en samen met hem naar zwemstart vertrokken. Nele (mijn lieftallige vrouw) had de auto dan toch geparkeerd gekregen en vervoegde mij 5 tal min voor de start.
Over zwemmen kan ik eigenlijk kort zijn: vertrokken als allerlaatste in mijn wave en als doel comfortabel uitzwemmen. Maar zo comfortabel was het niet :-). In begin het nog vrij goed, had zelf tijd om eens naar zoon en vrouw te zwaaien die meewandelde met mij. Maar: ik zwem van links naar rechts (rechtdoor zwemmen is te gemakkelijk), en daarom kreeg ik wat schrik om in de oever te eindigen, tegen obstakels te zwemmen (zoals de brug) en eenmaal voorbij de brug tegen de terug kerende zwemmers. Vanaf dan was het ritme weg, omdat ik constant keek waar ik zwom tov deze obstakels.
Gevolg pas na 55′ strompelde ik uit water 🙁 (niet volgens plan in mijn hoofd)
Omdat het al niet volgens plan ging dan maar tijd genomen voor de wissel (pak uitdoen ging ook al niet van leie dakje, nog iets om op te oefenen). Bij het op de fiets springen toch enkele beginners fouten gemaakt hier de 2 grootste: 1) fietsschoenen waren gesloten waardoor ik dus al rijdend schoenen moest open doen en voeten erin steken 2) drinkbus aan stuur zat TE los waardoor deze gedurende 90km dreigde te vallen en mijn handen dus een drinkbusondersteunende functie hadden.
Nu los daarvan had ik vanaf begin niet het goede gevoel tijden fietsen, kon niet de wattage duwen die ik wou en mijn hartslag steeg ook bijna niet (was gelijk een trainingsritje). Daardoor vrij snel beslist om goede cadans te zoeken en wattage/snelheid los te laten. Omdat de mind set klein beetje veranderd was heb ik tussendoor tijd genomen om te plassen en stuur af te wassen nadat ik gesmost had met een gelleke. Na 2:43 waren we terug in het dorp en konden we overgaan op lopen.
Raar maar waar hier ging alles goed, eerst fiets weghangen en dan helm af, schoenen aan en gaan.
Alhoewel het loopparcours niet het meest uitdagende parcours is, heb ik er wel van genoten. 3 keer door “het dorp” lopen (waar clubleden mij (ons) luid aanmoedigden) en op het parcours kwam je ander clublopers tegen: een high 5 of een aanmoediging / glimlach kan toch veel doen. Buiten de iets te snelle openingskilometers kon ik tempo mooi aanhouden en kwam ik binnen op 1:40 (zoals vooraf gehoopt).
De finish: Jammer dat er geen foto’s van zijn maar daar stond een “ere” haag van clubleden te wachten op mij: WAT EEN CLUBKE !!!! Dank u buddy’s 🙂
Voor we overgaan naar enkele welgemeende dank u eerst de lessons learned:
- Zwemmen MOET beter en moeten we blijven in investeren.
- Basis zaken mogen niet vergeten worden (zoals: schoenen open bij starten fietsen).
- Voor herhaling vatbaar!!!
Effe paar mensen die we niet mogen vergeten, in willekeurige volgorde 🙂
De familie, omdat ik toch vaak met mijn sport bezig ben, omdat ze komen supporteren zijn.
De AdApp familie, omdat we een BENDE zijn maar wel een gezellige bende.
Aäron en Koen: om mij die laatste momenten extra bij te staan, te sturen, gerust te stellen, …
De vele (club) supporters!!
De sponsors: dankzij hen kan de club bestaan, hebben we super mooie (opvallende) kledij en kunnen wij ons focussen op de zaken die er toe doen: sportief en extra sportief (kinderkankerfonds)
Bro.go voor de organisatie van deze schitterende triatlon.
