Wat doet een mens op een natte avond in December. Naar het sport op tv kijken, wat klaastaarten eten met appel en kaneel (Kristof zal dat voorlopig niet doen denk ik) of een mooi verslagje lezen van Kristof Bonte zijn debuut op de marathon afstand. Read and enjoy!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Wat lang een droom was, waarvan ik dacht dat hij buiten mijn bereik lag ,moest op 01 december 2019 in Valencia werkelijkheid worden… het toeval wilde dat in het jaar dat ik 42 werd eindelijk 42(.195) km ging lopen…
De laatste 3 weken van de voorbereiding werden door een tandheelkundig probleem enerzijds en een virale darminfectie anderzijds toch wat verstoord. Ook de waarschijnlijk goed bedoelde opmerkingen dat “het begon aan kilometer 30”, “dat er rare dingen gebeuren na km 32”, dat ik moest opletten voor de man met de hamer, etc… zorgden er voor dat ik toch met enkele vraagtekens en letterlijk en figuurlijk dichtgeknepen billen op vrijdag 29/11 samen met mijn echtgenote Stefanie de vlucht richting Valencia nam.
Ik had op aanraden van iemand die vorig jaar had deelgenomen een hotel dicht bij de start gekozen waar er blijkbaar op de wedstrijd dag ook extra vroeg kon ontbeten worden… bij het inchecken kreeg ik echter te horen: “No Seno rdesayuno el domingo a partir de las siete y media, , no early breakfast”... Niet vergeten dus om zaterdag zelf een ontbijt in te slaan voor op de wedstrijddag. De dag afgesloten met tapa’s en een spuitwatertje en vroeg onder de wol.
Na een goede nachtrust op pad om de start/finish zone te gaan verkennen en het startnummer te gaan ophalen. Het mag gezegd worden dat deze locatie top is om te vertrekken/finishen, zowel de gebouwen als het omringende park spreken tot de verbeelding en inspireren om er een mooie wedstrijd van te maken. Het stralende zonnetje bij een vlotte 23°C draagt zeker ook bij tot de goede sfeer.
Na dit alles nog een fietstochtje door het prachtige Turia-park, een bezoekje aan het centrum om vervolgens een uitgebreid siësta te nemen. Uiteindelijk staat er morgen tot een serieuze uitdaging op het menu… De zenuwen beginnen ondertussen ook meer hun rol te spelen, gelukkig is er op dat moment de coach die met een geruststellend berichtje voor goede moed zorgt. Nog een pastaatje steken dicht bij het hotel en dan vroeg in bed en hopelijk goed en lang slapen…
De nachtrust is uiteindelijk wat korter dan gewenst maar gelukkig van goed kwaliteit, ik ben om 05:30hr opgestaan om op tijd mijn zelf verzameld ontbijt (brood, honing, banaan, confituur) te eten. Daarna nog een korte platte rust en dan klaarmaken. Stefanie toont nog een super-motiverend filmpje dat ze samen met de kids had opgenomen, ik krijg ook nog een geluksbrenger mee die mij door de moeilijke momenten moet helpen… kan niet misgaan toch op die manier.
Onder begeleiding van mijn trouwste supporter dan eindelijk naar de startbox, de zenuwen zijn weg en ik kan mij goed focussen op wat gaat komen, ik heb er zin in…
Om 08:50 kan mijn wave mooi op tijd vertrekken, de eerste kilometers zijn wat hectisch, ik voel dat ik net iets te traag loop om goed te zijn, eenmaal we de haven gepasseerd zijn komen we op een lange rechte boulevard die we heen en terug gaan nemen. Ik vat het plan op om hier te proberen uit mijn wave weg te geraken, wat na 8 km ook lukt. Het deelnemersveld begint zich ook wat meer uit te strekken en er komt meer plaats om comfortabel te lopen, algauw kom ik een flow waarbij ik vlot de kilometers afhaspel aan 05:20min/km. Ik drink regelmatig en neem per uur een gel en een reep en haal vlot 25 kilometer. De benen beginnen een klein beetje te protesteren maar al bij al voel ik mij nog zeer goed op wat pijn in de onderrug na, toch maar even naar die geluksbrenger kijken… We komen nu ook in het stadscentrum en worden zeer vurig aangemoedigd door de vele supporters langs het parcours. Op km 30 besluit ik om mijn rug kort te laten behandelen met reflexspray omdat ik het toch wat lastig krijg, het blijkt een goed keuze, de pijn wordt effectief minder. Ondertussen begin ik mij af te vragen wanneer die befaamde man met de hamer gaat toeslaan, toch nog maar even die geluksbrenger er bij nemen. Ik merk ook dat ik beter had afgewisseld in smaak met de sportrepen, de appel/kaneel begint er langs mijn oren uit te komen. Ik nader kilometer 40, het wordt lastig maar ik heb het onder controle, net als ik denk dat het niet meer kan misgaan krijg ik een pijnscheut rechts onder mijn ribbenkast, ik heb moeite om te ademen en moet toch even wandelen om te bekomen. Ik sukkel weer in gang en probeer positief te denken, net op dat moment merk ik Stefanie op langs het parcours, een korte begroeting en high-five zijn voldoende om mij tot aan de finish te helpen. Na 03:52min zit mijn eerste marathon er op.
Wat volgt is nog een leuke namiddag in de stad en een korte maar gezellige avond. Op maandag dan moe en toch een beetje trots terug naar Belgie… dit smaakt zeker naar meer, of zoals een zekere RL mij stuurde: nu nog 4km zwemmen en 180km fietsen er bij en het is in orde ?
+++++++++++++++++++++++++++++++++
