Zondag 12 mei was het opnieuw een hoogdag voor TeamAdapp: onze jaarlijkse thuiswedstrijd de BRO.GO halve triatlon van Lievegem. Het is ondertussen een traditie geworden dat we hier aanwezig zijn met heel wat atleten, zowel individueel als in team.
Dit jaar:
Individueel: Kenneth, Lennert, Broes, Aäron en Jurrie
In Trio teams:
Team 1: Wim, Sven en Wouter
Team 2 : Roald, Nelis en Jordy
Team 3 : Xander, Kristof en Aline
Team 4 : Aline, Helena en Ellen
Voor 2de jaar op rij eindigt ons damens Trio op het podium.
En voor 2de jaar op rij moeten we onze supporters en onze fotograaf Marc Mallezie bedanken voor de talloze foto’s en aanmoedigingen. (een kleine selectie van de massa foto’s vind je onderaan de blog)
En natuurlijk moeten we onze sponsor Fixovelo nog bedanken voor het gebruik van hun tent.
Eindigen doen we met kort verslag door één van onze nieuwe atleten: Broes
Vol goede moed en voor het eerst in de kleuren van Adapp stond ik aan de start van de eerste wedstrijd van dit seizoen. Aangezien het nog maar mijn derde triatlon (2de halve) was, had ik toch een gezonde dosis stress. Voor de ogen van familie en vele adappers wou ik toch een mooi resultaat neerzetten in deze “thuismatch”.
Op voorhand was ik super blij te horen dat het een rolling start was. Ik ben immers geen echte vechtersbaas in het water tijdens een massastart. Vol goede moed dook ik dus het water in. Met een netto zwemtijd van bijna 2 minuten sneller als vorige editie en een goed gevoel kwam ik uit het water. De eerste 3 ronden op de fiets gingen ook vlot en ik kon het gewenste wattage halen op mijn gewone wegfiets met opzetstuur. In het fietsen werd ik zoals verwacht wel voorbij gestoven door de wat krachtigere types op tijdritfietsen. Na de derde ronde daalde mijn wattage aanzienlijk en voelde ik al dat ik last begon te krijgen van de warmte. Elke ronde dan maar een frisse bidon over het hoofd gegoten in de hoop van wat af te koelen. Bovendien begon ook mijn maag wat tegen te spartelen en was eten zeer moeilijk. Na de tweede wissel ging het licht volledig uit en was de hitteslag een feit. Het lopen zou een lange calvarietocht naar de finish worden. Elke ronde meerdere keren gedronken en water over mij gegoten, maar het kwaad was toen al geschied. Van eten was er in het laatste anderhalf uur geen sprake meer. Onderweg kwam ik veel andere atleten die in het zelfde schuitje bleken te zitten. Na een slechte halve marathon (1u36) was ik op een of andere manier toch blij van te kunnen finishen. Ondanks dat ik er meer van had verwacht was het toch een mooie sportzondag!
Op naar de volgende wedstrijden (1/2 triatlon Gravelines en Alpe D’Huez triatlon)!
