Sinds de deelname van Tom Waes aan deze wedstrijd in 2010, speelde dit reeds in mijn gedachten om ooit deel te nemen. 15 Jaar later had ik uiteindelijk het lef gevonden om me in te schrijven en deel te nemem.
Op vrijdag 4 april gingen we met de bus de Marokkaanse Sahara in richting het bivouac (tentenkamp). Daar konden we plaatsnemen in onze vaste toegewezen tent en elkander leren kennen, want dit waren allemaal onbekenden voor mij, maar wel gelijkgestemden, dus dat verliep wel vlot!
Zaterdag 5 april was het technische en medische controle, daarbij werd onze rugzak gewogen, papierwerk gedaan en moesten we ons medisch dossier vervolledigen. Ook moesten we dan onze overtollige bagage afleveren (die ik later zag wegrijden in een container op een vrachtwagen). Vanaf dan waren we volledig zelf voorziend op alles behalve water, daar kregen we 5 liter per dag van, ook moesten we daarmee toekomen tot en met de eerste checkpoint tijdens het lopen. Dus het was afwegen wat we ermee gingen doen. Al snel werd het duidelijk, wassen zat er niet echt in, maar ik was ook zo ingesteld.
Eindelijk was het 6 april, we konden eraan beginnen aan de eerste 30 kilometers. Ik had me vooraan opgesteld en me voorgenomen niet te snel te starten. Eens het startschot ging tijdens het lied van AC/DC “highway to hell” vlogen we de startblokken uit zoals een jonge kudde veulens onder anabole steroïden, veel te snel dus! Na een aantal kilometers kwam ik dan uiteraard de man met de hamer al tegen, maar gelukkig was ik niet de enige. Ze hadden gezegd van de organisatie, dit is de makkelijkste etappe, ja, ik vond hier niks makkelijk aan! Dit was al een eerste confrontatie! Ik moest er dan ook even van bekomen na de finish. Na de etappe was de prioriteit eten en rusten voor de volgende etappe. Dit werd dan ook gedaan door iedereen. Tegen de avond hier en daar even een babbeltje gaan slaan bij de naburige tenten en dan tegen 20u30 onze slaapzak in en hopen dat we toch iets konden slapen, wat in mijn geval een ramp was!!!
7 April stond er 40 kilometer op de menu, gedaan met spelen! Ook de ondergrond was meer aan zanderige kant, gepaard met meer hoogtemeters. Na de les van daags voordien startte ik trager, maar na 20 kilometer, werd het me ook weeral duidelijk dat dit nog te snel was, lap! Het was dan maar op karakter verder voor de resterende kilometers! Ik kreeg ook veel last van rugpijn door mijn rugzak, dus de laatste twee uur liep ik met mijn handen op de rug om mijn rug te ontlasten en de pijn wat te verzachten. Op gebied van schaafwonden op de schouders en onderrug viel dit nog zeer goed mee, dit was aanvaardbaar en hoefde niet specifiek verzorgd te worden, enkel ontsmetten en niet in bloot bovenlijf lopen eens aangekomen. Ook mocht ik niet vergeten mijn vrouw een gelukkige verjaardag te wensen via de call room, waarbij we een video boodschap konden verzenden via mail naar het thuisfront. Dit was natuurlijk een eenzijdige communicatie. Ik had mijn Gsm-toestel afgegeven en was dus volledig afgesloten van de buitenwereld.
De derde etappe van 32 kilometer op 8 april, eindelijk lukte het me om een tempo te vinden die me goed lag tot aan de finish, ook had ik niet veel last meer van de onderrug. Ik kwam eindelijk onder gecontroleerde stoom, wat ook goed was voor het vertrouwen want er moest nog veel gelopen worden. Ik kruiste ook veel dezelfde mensen tijdens de wedstrijd en werkte soms samen om tegen de wind in te lopen, die was toch wel vrij sterk aanwezig, maar dat maakte de temperaturen wel iets dragelijker! Meestal kwam ik binnen rond de middag vooraleer het warmste van de dag aanbrak. Ik liep met een relatief lichte rugzak van een kleine 10kg, maar dit had dan wel consequenties op mijn voeding! Dus ik had meermaals honger enige uren na de finish, ook al had ik een lichte lunch, shake of dessert na de aankomst, dit was niet voldoende. Gelukkig kon ik af en toe een Bifi-worst verkrijgen van mijn tentgenoot en kon ik zo verder tegen mijn avondeten. Het was belangrijk dat ik de avond voor de 4e etappe dat ik nog een flinke maaltijd at, want de 4e etappe was de langste.
9 April, de langste etappe van 82.2 kilometer stond ons op te wachten. De avond voordien vernam ik dat ik bij eerste 50 lopers was en dat ik met een select groepje mocht starten 1u30 na de resterende deelnemers. Dit was leuk, maar ik zag hier weinig voordeel van in, het werd al warmer, op de single tracks moesten we passeren over de rotsen, geen plaats langs de touwen op de steile beklimmingen… Maar ik maakte me er niet echt druk om, ik kroop mentaal in mijn eigen wereld en focuste me enkel op eten en drinken. Niet te veel in vraag stellen en checkpoint per checkpoint, want het was een heel lange dag! Dit lukte me aardig van zodra ik over de helft was. De eerste kilometers gingen wat moeizaam, maar uiteindelijk raakte ik in een flow en hoe dichter ik bij de finish kwam hoe sneller ik begon te lopen. Ik was niet van plan om veel prijs te geven die dag. Het werd dan ook mijn beste etappe met een 17e plaats algemeen die dag en een 27e plaats over de vier etappes. Cool! We hadden twee dagen tijd voor de 82.2 kilometer, maar aangezien ik er 9u41min over gedaan had, mocht ik genieten van een rustdag. Helaas kwam er daar niet veel van in huis want tegen de avond kwam er een zandstorm op ons af, heel gelukkig werd ik hier ook niet van! Onze tent stortte in, bij het opzetten van de tent waaide mijn matje weg in de donkere Sahara, weg matje, slaap maar op de grond! Na meerdere pogingen om de slaap te hervatten ben ik even bij de organisatie gaan polsen als zij niks hadden liggen van matje en gelukkig konden zij me verder helpen met een matje uit de “lost en found”.
Na de rustdag was etappe 5 aangebroken van 42.2 kilometer, mentaal zag ik het zitten, het einde kwam in zicht. Maar dit werd één van mijn zwaarste etappes, mijn tank was leeg, ik kon geen versnellingen meer plaatsen en moest gewoon ondergaan, zeker na een heel lange en steile beklimming in het zand, maar die werd natuurlijk beloond door een fantastisch mooi uitzicht!!! Het was harken tot aan de finish, maar ik heb gestreden tot aan de meet en zo weinig mogelijk prijsgegeven. Want deze etappe mochten de eerste 50 deelnemer wederom apart starten. Ik stond nu 28e algemeen, maar ik was ook realistisch met mijn huidige situatie.
De laatste etappe, de 6e, die was goed voor 21.1 kilometer. Gecontroleerd uitdoen en sparen voor de laatste 5 kilometer in de duinen van Merzouga, heel mooi, maar meedogenloos!!! De sfeer was zeer goed bij alle deelnemers, het was de laatste etappe, er was veel ambiance voor de start. Er zat zelfs een zanger bij de deelnemers en die kwam ineens het liedje zingen van AC/DC, de max, wat was dat!!!! Ik ben uiteindelijk gestrand op een 32e plaats algemeen over alle dagen, waar ik zeer tevreden mee ben! Dat duurlopen ligt me wel, dus dit zal nog vervolgd worden… Maar eerst wat tijd nemen voor het gezin en het lichaam op zijn plooi laten komen.
