14/5 is voor velen van ons de start van het (triatlon) Seizoen 2023.
Onze Nelis kon echter niet wachten en wou met de eer gaan lopen om als eerste van de club een triatlon/duathlon te doen in 2023.
Hieronder zijn verslag.
Voor mijn derde duatlon zijn we afgelopen weekend opnieuw naar Alsdorf getrokken, net over de grens met Nederland. Aangezien Alsdorf niet de meest inspirerende locatie is, verkiezen we net als vorig jaar om in het rustige Kerkrade te overnachten.
Vorig jaar had Alsdorf de eer het Europees Kampioenschap Duatlon op de middenafstand te mogen organiseren, samen met de Duitse kampioenschappen. Als gevolg was de vrije wedstrijd niet sterk bezet en kon ik een 6e plaats bemachtigen.
Dit jaar geen EK maar wel opnieuw het Duits kampioenschap. Een 16-tal elite/profs starten om 8u30, een uurtje later gaan de 300-400 overige deelnemers (inclusief Duits kampioenschap) van start voor 10 km lopen, 60 km fietsen en 10 km lopen.
Na een druk jaar en kleine kwaaltjes afgelopen maanden, probeer ik de verwachtingen wat te temperen. Gezien het deelnemersveld, maak ik me geen illusies om beter te doen dan mijn 6e plaats vorig jaar. Mijn doelstelling: mijn looptijd van 2022 evenaren en een grote stap vooruit zetten in het fietsen (wat sowieso moet lukken met een triatlonfiets dit jaar).
Door verstrooidheid laat ik me wat wegdrummen voor de start maar ik sta niet al te ver van de 1e rijen. Na een kleine sprint rondom kan ik me bij de eerste 20 nestelen. Na de eerste kilometer, verwacht ik dat de snelheid wat gaat liggen maar het tegendeel is waar. Hoewel mijn horloge 18-19 km/u aanduidt, blijkt een groep van 10 nog een stukje sneller te lopen, slik. In de 1e (?) achtervolgende groep vind ik gelukkig een 5-tal deelnemers die 3:30/km ook voldoende vinden. Na de adrenaline volgt op 5 km het gebruikelijk dipje maar al bij al kan ik de 10 km met een goed gevoel afronden en met veel moed het fietsen aanvatten. Na 34’21” loop ik de wisselzone als 14e binnen: de eerste doelstelling is bereikt!
Mijn wissel loopt niet al te vlot (waarom heeft iedereen een witte Canyon en gele Nikes!?!) en verlies ik een 30-tal seconden. Hoewel het parcours erg golvend is met vele haarspeldbochten, zorgen de lange rechte stukken op de autosnelweg ervoor dat mooie snelheden kunnen gehaald worden. Na mijn ervaring vorig jaar, vermoed ik dat ik met 40 km/u redelijk stand moet kunnen houden in de wedstrijd. Mijn vermoeden was fout, heel wat deelnemers snellen me voorbij. Ik probeer een aantal maal aan te pikken maar ik mis de kracht en maak soms beginnersfouten bij het passeren van de gedubbelde deelnemers. Ik herleg mijn focus opnieuw en probeer me te concentreren op mijn wattages en positie. Ik kan de bijna 60 km afsluiten aan 39,4 km/h gemiddeld: een grote verbetering t.o.v. 2022 en dus 2e doelstelling behaald. Aangezien ik pas de 46e tijd gefietst heb, ben ik redelijk terug gevallen in de wedstrijd.
Mijn 2e wissel loopt wel heel vlot en ik voel me nog redelijk fris. Ik probeer een redelijk comfortabel tempo te zoeken en maak zo niet opnieuw dezelfde fout als in 2022: de 2e loop met een sprint aanvatten. De eerste kilometers gaan goed en ik haal opnieuw heel wat deelnemers in. Wanneer de benen wat opspelen begint de verwachte ergernis over de herhaling van de lange helling en haarspeldbochten in het parcours. Het lukt me echter om het tempo niet al te veel te laten zakken.
Nog een laatste keer de helling van de winkelstraat, nog een laatste versnelling en met een gebalde vuist (als 26e) over meet! De 2e loop is ook een mooie verbetering t.o.v. vorig jaar: 37’14”, 3e doelstelling bereikt! In totaal een 8-tal minuten sneller dan 2022!
