Juli 2016 op weg richting Peakbreak in Oostenrijk, file op de A3 waardoor we tijd hebben om ons magazine Fiets open te slaan. Hier valt me een winterse uitdaging op, een extreme marathon van 200 km in winterse omstandigheden. Zouden we ons hieraan durven wagen gezien de winterduathlon de Hel van Kasterlee geen optie is (te veel spierproblemen bij het lopen).
Ja dus, en begin september schrijven we ons in en maken we de klik in het hoofd om vanaf nu elke zaterdag enkele uren op de MTB door te brengen. Stilaan opdrijven, 3 uur worden 4 uur, later loopt dit op naar 6 uur met een maximum van 7h30’ of 185km. De traditionele Meetjeslandse VTT’s doe ik meerdere x waardoor ik mijn actieradius zo groot mogelijk maak. De weekdagen gebruik ik om goed te recupereren en korte sessies op de rollen te rijden.
27/12 vertrekken we richting het noorden om ons winterse doel met toch enkele vraagtekens. Vraagtekens niet direct richting conditie wel omdat ik in wave 3 mijn tocht moet aanvatten 20 minuten na de eersten. Wat zal dit geven, hoeveel opstoppingen krijgen we op de single tracks? Na het afhalen van startnummer en met info van de organisatie dat deze files zullen meevallen omdat de eerste echte single track pas na 35km begint, ben ik wat gerustgesteld.
28/12 om 4h gaat de wekker na een goede nachtrust om de maag te vullen en het noodzakelijke “kaksken” te doen (als dat lukt is je wedstrijd half gewonnen ☺). Samen met mijn broer vanuit Norg vertrokken , met de fiets, om op tijd te zijn en toch vooraan in de wave te kunnen staan. Door vooraan te staan moest ik wel direct mijn kaarten op tafel gooien na de start om 6h20. De asfalt aanloop van een 4 tal km gaat razendsnel, we halen de eerste pechvogels al in waardoor je met een goed gevoel de donkere akkers kunt induiken. Ik kan dat als eerste, hierdoor kan ik iets comfortabeler fietsen in het donker. De brede akkerstroken zorgen ervoor dat het slalommen tussen de voorliggers lukt, maar steeds probeer ik dat te doen met de nodige reserves. Hier had ik wel het gevoel dat ik redelijk wat (onnodige) krachten moet verspelen omdat de betere stroken door de voorliggers gekozen worden, wat trouwens normaal is.
Stelselmatig haal ik groepjes in, achtervolgers in mijn wiel heb ik niet, het wordt dus een lange dag. Zodra ik km 35 zie naderen probeer ik een extra inspanning te leveren om een groep van 20 man in te halen om als eerste de lange single track aan te vatten. Sommige roepen me toe of ik wel weet hoe ver het nog is ☺. Jawel, maar wanneer je wilt opschuiven moet je ook risico’s durven nemen.
Na km 58 bij een tweede bevoorrading snel de drinkbussen gevuld om mijn inhaalrace verder te zetten met de nodige voedingsstoffen. Stilaan kunnen we onze lichten doven en valt het me op dat de tijd tussen de groepjes langer wordt. Gelukkig ben ik voorzien van mijn MP3 waardoor de tijd iets sneller gaat dan enkel te moeten denken aan trappen, trappen en nog eens trappen.
Na 85km zie ik de eerste keer mijn supporters, wat we een boost geeft en ik kan blijven inhalen. Rond km 90 pikt iemand aan welke volgt en overneemt, oef efkes kunnen blazen op de rechte stukken, spijtig genoeg worden deze zeldzamer en krijgen we meerdere technische zones voor de wielen geschoven.
Nu zie ik op regelmatige basis mijn supporters en word ik ingelicht dat ik rond de 65é plaats hang. Ik vraag me af of dat wel klopt want vanuit wave 3 is me maar 1 iemand op een veldritfiets voorbij gegaan. Zou ik dan al zoveel rijders ingehaald hebben?
Bij controle te Appelscha (160km.) maak ik een tactische fout en aarzel ik te lang waardoor ik alleen op pad moet gaan. Ik zie 2 groepjes voor mij samensmelten op het asfalt tot een groep van 10, maar raak er niet bij omdat het daar goed rondgaat. Toch heb ik niet direct een slecht gevoel omdat ze op de langste asfaltstrook (4-5 km) met wind op kop niet echt verder wegrijden. Mijn Garmin blijft op het asfalt 28km/h aantonen na 165km, hiermee kan ik leven. Met Norg (185km) in het zicht sluip ik meter per meter dichter op de off-road stroken en kan ik al enkele gesneuvelden uit het groepje voorbijgaan.
De voorliggers houden halt in Norg waardoor het samenloopt. Ik krijg zelfs de tijd een laatste gelleken binnen te wurmen. Nu was het verstand gebruiken en kijken of we nog wat kunnen opschuiven. Na enkele single tracks vallen er enkele af waardoor we met een 3 tal naar de finish rijden. Eéntje haakt nog af, ééntje moet ik laten gaan, maar met een goed gevoel kan ik mijn 200km. afronden.
Bij het oprijden van podium hoor ik dat ik als eerste Belg, op een 54é plaats ben binnengekomen. Kan niet anders dan tevreden over zijn want als we later de netto tijden bekijken komt dit in de buurt van de 30é plaats.
Graag extra woordje van dank aan mijn huisgenoten voor de vele afwezige uren tijdens de voorbereiding en het volgen, aanmoedigen tijdens de race. Aan mijn broer voor de service om vrouw en kids veilig te taxiën doorheen Drenthe. Aan Maaike en Naert voor de playlist. Aan de vele supporters op het thuisfront om mij te volgen via de live tracking. Aan alle Facebook vriendjes en vriendinnetjes voor de toffe reactie.
Hoogst waarschijnlijk valt hiermee ook het doek over squadra tartufi caldo en wordt er een nieuwe weg ingeslaan, later meer hierover.
Groeten Christophe.
