Een mooi verslag van Wannes over zijn avonturen, op weg naar, tijdens de Trinatura en daarna…. Artikel bewust na 16u gepost om enige invloed op de verkiezingen te vermijden 🙂 Weer een straf nummer van ons wedstrijd beest.
Zoals tijdens de Houffaraid vorig jaar besluit ik een overnachting te boeken in B&B Au Canard te Maboge. Enkele voordelen op een rij, niet vroeg opstaan om nog 2,5u met de auto te rijden, de avond voor de wedstrijd een pasta voorgeschoteld en de ochtend van de wedstrijd een sportontbijt op het tijdstip dat je wenst, slecht enkele km’s van de start. Ik besluit ook om mijn CO2 footprint te verkleinen door te kiezen voor de trein en meerdere km’s te fietsen naar de bestemming, want dichts bijzijnde station is Melreux-Hotton. Nadeel is de rugzak met alle materiaal nodig voor een crosstriatlon, maar het lukt, alleen daar 30km mee fietsen is niet alles. Dus treinrit verloopt vlot, wel bij mijn fiets constant moeten blijven gezien ik ermee telkens op een opstapplaats van de trein stond en dus af en toe hem moest wegnemen. Een uurtje fietsen van Melreux tot de B&B en daar onmiddellijk goed ontvangen. De andere gasten zullen ook meedoen aan de wedstrijd dus direct enkele toffe gesprekken. Lekkere pasta gegeten en worteltaart! Op tijd gaan slapen want om 5u40 staat de wekker. Wekker gaat af en ik steek mijn lenzen in met wat gesukkel zoals steeds, dan maak ik mijn sportdrank klaar in mijn bidons en ga ik naar de eetkamer waar een heerlijk ontbijt op ons wacht. Lekker verse pannenkoeken, broodjes, fruit, granol en yoghurt, … Alles wat een sportmens wilt. Na het ontbijt doe ik mijn triatlon pakje aan en vul opnieuw de rugzak want die moet mee natuurlijk. Ik rij 3km van Maboge naar Bersimenil en wie de streek kent weet dat dit maar een richting op gaat met name omhoog. Leuke opwarmer met die rugzak nog eens erbij. In Berismenil is de finish, de wisselzone van fietsen naar lopen en het secretariaat waar je je nummer moet ophalen. Eenmaal daar alles klaar gemaakt en mijn gerief in de wisselzone gedropt rij ik met een veel lichter rugzakje met mijn wetsuit in naar de start aan de Barage van Nisramont, zo’n 8km verder. We zijn dus op deze manier onmiddellijk goed opgewarmd, alhoewel, het is nog vrij fris en de laatste 2km’s zijn naar beneden en dit met een rotvaart, dus bibberen van de kou. Ik parkeer de mtb in de wisselzone en doe mijn wetsuit aan, alles voor het mtb’en ligt klaar. Nu naar het meer dat blijkbaar maar 15°C heeft, niet veel, maar ja, het is niet om pootje te baden hé. Mijn voeten en handen hebben al koud nog voor we vertrekken, maar dat komt allemaal wel goed. 8u05 en het startschot wordt gegeven, we duiken in groep het water in, maar ondertussen weet ik wel waar ik moet liggen om niet in de massa verzwolgen te worden. Ik doe mijn ding en zwem 1km crawl en het gaat al bij al vrij vlot, inclusief mijn wissel en de australian exit kom ik op 21min38sec, dus ik vermoed een 18min gezwommen. Mijn wissel is ok en ik spring op de mtb voor 100 zware km’s, de 2900 hoogtemeters . Na 50km passeren we door de wisselzone aan de aankomst en neem ik mijn nieuwe bevoorrading mee, nieuwe fles drinken en energybars. Het begint zo stilaan wel te wegen en dan komt er rond km 70 plots nog wat wind en regen erbij, alles koelt onmiddellijk af, mijn handen en lichaam krijgen kou , ik moet het dus iets voorzichtiger aandoen want er zitten flink wat technische afdalingen waarbij je heel geconcentreerd en met alle delen van je lijf dient te sturen en remmen. Dit blijft zo duren tot we gedaan hebben met mtb’en. Ik neem mijn tijd in de wisselzone om ook mijn rugzak wat extra te beschermen tegen de regen en ga vervolgens op pad voor 10km trailrun. De eerste 4km zijn naar beneden, daar lopen we een 2km vlak, lees licht golvend, en dan gaat het voor 4km weer omhoog maar net gepast, niet te stijl in vergelijking met vorige paden was dit nog beloopbaar en dus leuk. Het lopen gaat goed en ik kom aan na 7u25min wedstrijd en eindig als 30ste triatleet wat een puike prestatie mag genoemd worden. Deze editie was een stuk zwaarder dan vorige jaar en heeft dit te danken aan de nieuwe format 111.
Na de wedstrijd praat ik met nog enkele andere atleten, spuit met mtb wat proper en ga onder de douche, ondertussen hangen een aantal van mijn zaken te drogen want de zon is er terug doorgekomen, gelukkig maar. Ik drink nog iets en stap dan opnieuw met zwaardere rugzak, want een aantal dingen zijn nat, op mijn mtb richting station dat 30km verder gelegen is, wat losrijden noemt men dit dan, maar de rugzak had er niet hoeven bij te zijn. Dit blijft een heel toffe streek om zo’n wedstrijden te doen, jammer dat er geen station dichter in de buurt is want dergelijke manier van reizen is een pak duurzamer en finaal willen we allemaal een toekomst waar we kunnen blijven sporten in een gezonde omgeving zoals de natuur! Veel dank aan sportcoach Dominic, Crescendo, to get me back on track! En uiteraard ook aan de sponsors en atleten van Endurance Team Adapp!
AdApp made possible by: Exclusive Networks#Denys#Argenta Eeklo#Tegelwerken Lippens#Schrijnwerken Beelaert#Ridley#Betough#
